|
Een belangrijk aspect van
de Guru Granth Sahib in het algemeen is zijn opneming van verzen van
vijftien Bhagats, of mystic, die tot verschillende tradities, tijden en
gebieden behoren. De enige maatstaf voor selectie was hun geloof en
praktijk die gebaseerd was op de eenheid van God en gelijkheid van de
mensheid. Hun filosofie van het afkeuren van nutteloze rituelen en
uitsluitend vertrouwen op toegewijde liefde, ook wel Nam Simran, en
zichzelf met de Vormloze, de Niet Geschapene Schepper te herenigen was
gelijk aan de filosofie van de Goeroes.
Een van deze Bhagats is Bhagat Ravidas ji, die net als enkele
anderen van de 15 Bhagats, geboren was in een onreine regio van de
kastengedreven Hindu maatschappij. Bhagat Ravidas ji was godvrezend en
was vanaf het begin al religieus georiënteerd en kwam zo in contact met
vele spirituele mensen en koos Swami Ramanand Ji als zijn Goeroe.
Bhagat Ravidas ji was geboren in 1376 AD
in Kanshi, Varanasi in Uttar Pradesh in India. Hij was vanuit zijn kast
gezien, chamar , dit betekent dat deze mensen werkzaam waren in het
verhandelen van leer. Hij was een geboren genie. Vanaf zijn jeugd
observeerde Bhagat Ravidass zijn omgeving vanaf dichtbij. Het viel hem
op dat het kastenstelsel een belangrijk rol begon te spelen, wat niet
goed was. Geleidelijk begon hij zijn tijd te spenderen in het gezelschap
van heiligen en gelovigen waardoor hij zelf een spiritueel Bhagat ji is
geworden. Zijn hele leven had hij de Almachtige God aanbeden en hij
vertrouwde altijd en overal op Hem. Hij aanbad uitsluitend de enige,
onsterfelijke God. Materialistische zaken konden Bhagat Ravidass ji niet
van zijn spirituele pad naar God afbrengen. Hij gaf niets om goud en
zilver, hij hield alleen van God. Zelfs toen hij door zijn ware geloof
een zeer spiritueel man was geworden, was elk gevoel van trots en ego
hem vreemd. 40 van zijn verzen zijn opgenomen in de heilige Guru Granth
Sahib ji.
De vader van Bhagat
Ravidas ji verkocht schoenen. Toen Bhagat Ravidas ji ouder werd begon
hij zijn vader mee te helpen in zijn schoenenwinkel. Alleen deed Bhagat
Ravidas ji dat op zijn eigen manier. Als iemand kwam om schoenen te
kopen en hij / zij had geen geld dan gaf hij de schoenen toch mee. Als
iemand betaalde ook goed, en als iemand niet betaalde ook goed. De
ouders waren hier niet blij mee. De ouders dachten als dit zo door gaat
dan hebben we binnenkort geen schoen meer over.
De ouders besloten om
Bhagat Ravidas ji te laten trouwen, zodat hij meer
verantwoordelijkheidsgevoel zou krijgen als hij ook voor zijn vrouw
moest zorgen.
Bhagat Ravidas ji is getrouwd en God heeft hem gezegend met een vrouw
die net als Bhagat Ravidas ji dacht. Zo gingen ze samen verder met het
helpen van arme mensen en nog meer van goede daden. De ouders waren
opnieuw teleurgesteld. De vader zei toen tegen Ravidas; “ Ik heb je
verzorgd en je laten trouwen. Ik kan mijn geld niet voor jouw uitgaven
besteden. Als je iets nodig hebt mag je dat meenemen, maar ik wil dat je
het huis verlaat en op jezelf gaat wonen”. Ravidas ji moest het huis
verlaten omdat hij niet geld in het huis bracht. Ravidas ji was
teleurgesteld in zijn ouders dat zijn ouders waarde hechten aan
materialisme. Maar hij nam het zijn vader niet kwalijk, verliet stil het
huis, begon te wonen in een krottehuis met zijn vrouw en vestigde een
klein winkeltje aan de kant van de weg voor het repareren en maken van
schoenen (schoenmaker) net als zijn vader.
Op en dag kwam God zelf in een gedaante van een Brahman is het
krottehuisje van Bhagat Ravidas ji. Ravidas ji die niet wist dat God
zelf in zijn huis is gekomen heeft volgens zijn goede gewoontes met veel
respect voor zijn visite gezorgd. De Brahman Devta kwam erachter dat
Bhagat Ravidass ji iemand is die een schoon hart heeft, goede daden
achter zijn naam heeft staan, maar arm is. De Brahman Devta zei toen; “
Ik heb hier een paras, met wat je dit aanraakt zal veranderen in goud.
Als je deze goud dan verkoopt dan kan je een mooi huis en tempels maken
zodat je arme mensen die hier zullen komen kan verzorgen, jouw God zal
trots op je zijn “. Bhagat Ravidas ji zei toen; “ Brahman ji, ik heb
niet zoveel tijd om goud te maken en deze dan ook te gaan verkopen. De
tijd die ik daaraan zou moeten besteden gebruik liever om de naam van
God te reciteren. De Brahman Devta dacht toen; “ Ik zal die paras hier
laten, later zal hij wel inzien en kan hij deze paras gebruiken”. De
Brahman Devta had de paras toen aan de deur opgehangen en is toen
weggegaan. Lange tijd later kwam deze Brahman Devta terug en zag dat
Bhagat Ravidas ji nog steeds in hetzelfde huisje en armoedig leefde. Hij
zag dat Bhagat Ravidas ji aan anderen schoen uitdeelde maar dat zijn
eigen voeten bloot waren. Bhagvan ji zei toen; “ Ravidas ji, ik had je
een paras gegeven om goud te maken”. Bhagat Ravidas ji zei toen daarop;
“ Waar u het heeft gelaten daar zal het dan nog liggen”. Bhagvan ji zag
dat de paras die hij had gegeven nog steeds op dezelfde manier aan de
deur hing en kwam erachter dat Bhagat Ravidas ji niet om goud of
materialisme gaf. Bhagvan ji was toen vastbesloten dat hij Bhagat
Ravidas ji niet in deze armoede zou laten leven. Bhagvan ji zei toen;
“Ravidas ji, kijk eens achter je” Ravidas draaide zich om en zag niks
bijzonders. Ravidas ji draaide zich weer om en zag dat Bhagvan ji
verdwenen was. Toen begreep Ravidas ji dat God zelf in hun armoedig
hutje was gekomen. Toen kreeg hij spijt en werd verdrietig en voelde
zich schuldig dat hij de Almachtige niet heeft kunnen herkennen. Toen
begon Bhagat Ravidas ji verzen te zingen die zijn liefde voor God
weergaven en die tevens zijn opgenomen in de Guru Granth Sahib ji.
Deze dagen was er in Banaras bij de Ganga
een festival waar veel mensen naartoe gingen. De vrouw van Bhagat
Ravidas ji vroeg aan haar man; ‘Ravidas ji, er gaan zoveel mensen om te
baden in de Ganga, ik zou ook graag met u willen gaan” Bhagat Ravidas ji
zei toen; “Als je gaat baden in de Ganga dan moet je een geschenk
meenemen om te offeren, heb jij iets dat je kan schenken ? ” De vrouw
zei toen dat ze een damri (een armoedig geschenk) heeft. Met
schaamtegevoel besloten ze toch maar te gaan naar Banaras. Eenmaal
aangekomen zagen ze veel mensen baden in de Ganga en zagen ze dat mensen
mooie en dure geschenken ( kleding, goud of zilver ) hadden gebracht en
offerde. Alles wat werd geofferd werd meegesleurd in de Ganga. Duizenden
mensen waren er gekomen. Ravidas ji en zijn vrouw gingen aan de rand
staan van de Ganga en haalde hun offer tevoorschijn en offerde deze in
de Ganga. Nadat ze hun offer in de Ganga hadden gezet verscheen een hand
uit de Ganga en pakte de armzalige offer van Ravidass vast. Ook hoorde
iedereen een stem die zei; “Ravidas, je offer is geaccepteerd door Ganga.
Duizenden mensen die daar stonden die waren verbaasd dat de Ganga de
armoedige offer van Bhagat Ravidas ji met de hand heeft geaccepteerd.
Iedereen begon te knielen voor Bhagat Ravidas ji en begonnen zijn naam
te eren. Bhagat Ravidas ji is teruggekeerd naar zijn armoedige huis.
De onzelfzuchtige toewijding en kasteloze
liefde voor de mensheid van Ravidas spreidde ver en wijd uit. In de loop
van zijn spirituele zoektocht bereikte hij een fase waar hij zich
ontdeed van afbeeldingen en beelden en richtte zich op het aanbidden van
de Opperwezen, God.
Iedere ochtend als Bhagat Ravidas ji zijn kleed afklopte waarop hij de
naam van God reciteerde kwamen 5 gouden muntstukken uit zijn kleed
vallen. Bhagat Ravidas ji hechte daar geen waarde aan en gooide ze
altijd in een hoekje.
Bhagvan ji was in Bhagat Ravidas ji zijn
droom gekomen en heeft toen gezegd dat er de volgende dag een rijke man
zal komen die voor je een huis zal bouwen. En zei; “Ravidas ji, je moet
hem niet tegen houden “. Hij werd toen wakker en vertelde dit aan zijn
vrouw. Zijn vrouw zei toen; “Als dit God zijn wil is, dan moet u hem
niet tegenhouden”. De volgende ochtend kwam zoals gezegd een rijke man
met veel geld. En begon te knielen voor Bhagat Ravidas ji en zei; “ Ik
heb veel over u gehoord, ik kon geen kinderen krijgen en had een belofte
gedaan dat als ik een kind van God geschonken zou krijgen, ik voor
Ravidas ji een huis en tempel zal bouwen. Ik heb nu een zoon geschonken
gekregen van God en wil u nu toestemming vragen om mijn belofte na te
komen “ Ravidas heeft hem toen toestemming gegeven en Ravidas woonde
vanaf toen in de gemaakte huis.
Ravi Das de lederwerker, die God eerde en zong de
Kirtan van Zijn Lof elk en ieder moment.
Hoewel hij van de lage stand van de maatschappij was, werdt hij
opgetogen en opgeheven, alle vier de standen van het kastenstelsel
kwamen en bogen neer voor zijn voeten. -
Goeroe Granth Sahib, Ang 733
Maharani (koningin) Jhally van Chitaur was
een adellijke vrouw van liefdadigheid en was sterk gelovig. Haar
hartstocht bracht haar op een bedelvaart. Ondanks de afkeuring van de
Brahmaanse priesters, ging ze onmiddellijk naar Ravidas. Ravidas was
toen al geestelijk gezegend en reciteerde zijn lofzangen. Maharini was
gefascineerd. Zij werd uiteindelijk zijn volgeling en verliet al haar
luxe gewoontes. Haar man, de Maharana (koning), zette zich op tegen haar
omdat ze een schoenmaker als Goeroe heeft geaccepteerd. Hij was vol
woede toen ze terug kwam. Hij werd kalm bij het luisteren naar enkele
lofzangen van Bhagat Ravidas, maar wilde nog steeds de Bhagat door een
test zetten om de argumenten van de Brahmaanse priesters ongeldig te
maken. De Bhagat was uitgenodigd om naar Chitaur te komen en werd
verzocht om mee te doen in een offer. De Brahmaanse priesters weigerden
te eten zolang een schoenmaker in dezelfde rij zat als hen. Bhagat
Ravidas verplaatste zich vrijwillig ergens anders. Maar verbazingwekkend
zag elke persoon die eten uitdeelde er hetzelfde uit als Bhagat Ravidas
in de ogen van de Brahmaanse priesters. (een ander verhaal verklaarde
dat toen de Brahmanen gingen zitten om te eten, zagen ze Ravidas zitten
tussenin elke twee van hun). Ze klaagden bij de Maharana. Maharana
begreep de verborgen betekenis van dit wonder en werdt zelf een ijverige
aanbidder. Bhagat Ravidas verbleef een lange tijd in Chitaur.
Er zijn rond de veertig composities van Bhagat Ravidas bewaard in de
Guru Granth Sahib. Hieronder volgen enkele citaten daaruit geselecteerd:
God aanbidden door Hem pure dingen als melk,
bloemen en water te offeren is niet mogelijk.
“Het melk is vervuild door het zuigelingkalf.
De bloem is vervuild door de hommel.
De vissen hebben het water verontreinigd.
O moeder, van waar zal ik schone offers halen om God aan te bidden?”
“Laat mij ter aanbidding mijn lichaam en
geest offeren.
Door de genade van de Goeroe zal ik vlekkeloos God bereiken.”
(Goeroe Granth Sahib, Ang
525)
Werkelijkheid en kortstondige aard van het menselijk leven –
“In het structuur van botten, vlees en aders
verblijft de ziel als een vogel in een kooi.
O mens, wat is van mij en wat is van jou?
Ons tijdelijk verblijf hier is als de zang van een vogel op een boom.”
(Goeroe
Granth Sahib, Ang 659)
Gedreven door hebzucht en trots gedragen wij ons als marionetten –
“Kijk naar de manier van kleidansen van de
marionet.
Het ziet, hoort, spreekt en loopt rond.
Het wordt opgepompt met trots als het iets bereikt.
Het barst in tranen wanneer rijkdommen zijn verloren.” (Goeroe
Granth Sahib, Ang .487)
Koopwaar van kalmte versus lading van gif –
“Ik, een handelaar van God, handel in
gelijkmoedigheid.
Ik heb de rijkdom van de naam van God verzameld.
Terwijl de wereld vergif verzameld.” (Goeroe
Granth Sahib, Ang 346)
De handelaars van Nam Simran bereiken een
hemelse staat van spiritualiteit waar zij in vrijheid verblijven, weg
van verdriet en stress:
“Die plaats wordt de stad zonder verdriet genoemd.
Pijn en bezorgdheid komen daar niet binnen.” (Goeroe
Granth Sahib, Ang 345)
|
